Tutulma

7 EYLÜL 2025 GÜNCESİ: KANLI AY TUTULMASI MIYDI YOKSA BİR ÜLKENİN DEMOKRASİSİNİN TUTULMASI MIYDI YAŞADIĞIMIZ?

Minicik adımlarla başladı bütün yozlaşma. Ufak ufak kazanımlarıyla gedikler açtılar, açılmaz sandığımız demokrasinin, cumhuriyetin kalelerinde. Aşılmaz sandığımız sınırları aştılar. Günler geceler boyunca ilmek ilmek karanlığı ördüler. Kötücül sabırları kara bir örtü oldu dolandı aydınlığımıza.

Oysa o minik adımlar ne güzeldir bir bebeğin hayata karışmasıyla. Ne mutluluk verir. Sınırlar tüm insanlık adına kalksaydı, ilmekler sevgi için mutluluk için atılsa; ne çok sevinirdik. İçimizi kıpır kıpır eden her şeyi yozlaştırarak çürütmeye çalıştılar. Ne acı, hayallerimizi çaldılar!

Ekonomi dar boğazda, geçim sıkıntısı zirvede, eğitim barınma sağlık ve envai çeşit sorun sıradağlar gibi önümüzde. Sonunda havamıza, suyumuza, toprağımıza göz diktiler. Olmaz dediğimiz, bu kadarına da pes dediğimiz her şey bir bir gerçek olmaya başladı. Adaletsizliğin dizboyu olduğu adalet sistemi; nerede, ne zaman, ne karşılığı alındığı bile bilinmeyen sahte diplomalar. Bu çarpıklık, bu çürümüşlükle orantılı ilerleyen hukuk darbeleri. Karışık, çok karışık bir ülke. Kaosa sürüklenen bir halk. Umarsız bir distopyanın içine hapsedilmiş gibiyiz. Geldiğimiz nokta vahim ötesi. Bu kindar, kötücül, bu pespaye yaklaşımla yok edilen ‘İRADE’miz hiç sayılan ise ‘BİZ’iz. Ülkenin en büyük muhalefet partisinin ülkenin en büyük şehrinin il yönetimine kayyum atama girişimleriyle içi boşaltılan kurumların çöplüğüne Cumhuriyet Halk Partisi’ni de eklemleme çabaları.

AY MI KARARDI BU GECE, YÜREKLERİMİZ Mİ?

Sorun çok yorum tek: CHP, DEM, TİP vb. değil artık hedef, bütün devrimci demokrat sosyalistler de değil. Sorun: tüm halkın bağrına saplanan bir ok, en kuralsızından, en yok sayanından, en sivrisinden. Binlerce polisi de yığsanız barikatlarınız başarmanıza yetmeyecek. Çünkü halkı yok saymak, bu yok sayışla kazanmayı düşlemek sadece diktatörlere özgüdür. Haksızlık da hukuksuzluk da hepimize. Öyle dün sanaydı, bugün bana, yarın öbürüne de değil. Bu baskının bir çıtası yok, bu baskı bir tahterevalli misali bir yukarıya bir aşağıya da inmiyor artık, sürekli yükselen bu adaletsizlik göz korkutmanın çok çok ötesinde. Çünkü korkuyorlar. Çünkü “Halkım ben parmakla sayılmayan.” Mitinglerimizden, sloganlarımızdan, çokluğumuzdan korkuyorlar. “Birleşe birleşe kazanacağız.” dedikçe biz ‘BİZ’ den korkuyorlar, seçimden korkuyorlar, seçilememekten de. “Kurtuluş yok tek başına ya hep beraber ya hiçbirimiz” diyoruz ya o ‘kurtuluş’un da, demokrasinin de, cumhuriyetin de anamızın ak sütü gibi helal olduğunu, vazgeçilmezimiz olduğunu biliyorlar.

Korkuyorlar,

Türkülerimizi söyletmiyorlar bize,
Korkuyorlar Robson

Şafaktan korkuyorlar,

Görmekten,

Duymaktan,

Dokunmaktan korkuyorlar

Yağmurda çırılçıplak yıkanır gibi ağlamaktan

Sımsıkı bir ayvayı dişler gibi gülmekten korkuyorlar

Sevmekten korkuyorlar, bizim Ferhat gibi sevmekten.

Ümitten korkuyorlar Robson, ümitten korkuyorlar ümitten

Korkuyorlar kartal kanatlı kanaryam

Türkülerimizden korkuyorlar.

‘Korkunun ecele faydası yok?’ demiş atalarımız, binlerce yılın binlerce deneyiminden çıkardıkları derslerle.

Karışmayacaktınız irademize, yok saymayacaktınız değerlerimizi, aşklarımızı, inançlarımızı. Dokunmayacaktınız kalbimize, nefes almamıza engel olmayacaktınız. Otobanları da köprüleri de tutsanız binlerce polisle, karşı karşıya geldiğimizin polis olmadığını, karanlık bir çark olduğunu nasıl biliyorsak biz, siz de bu çarkla öğütmek istediğinizin o-bu-şu değil de aslında koskoca bir halk olduğunu biliyorsunuz.  Önümüze koyduğunuz hiçbir engel iktidarınızı koruyamayacak. Gideceksiniz. Çok sevdiğim bu sözde olduğu gibi:

“Her başlayan bir gün biter,

her gelen gider,

her yeni eskir,

her taze bayatlar,

her güzel çirkinleşir,

her yaşayan ölür.”

Siz de gideceksiniz, gidiyorsunuz, korkunuzu da yanınıza alarak…

BU GECE TUTULAN KANLI AY, SANKİ İNADINA DAHA GÜÇLÜ PARLADI

Biz de inadına daha çok seveceğiz, ümitle türkülerimizi söyleyeceğiz…
Direneceğiz çünkü YAŞAMAK DİRENMENİN TA KENDİSİDİR.