Ne hükümetlerden söz ediyorum, ne de Avrupa halklarından! Avrupa halkları çeşitli yöntemlerle-büyük başkentlerde(Avustralya dahil) kitlesel ve sembolik- Filistin’lilerle, Gazze halkıyla dayanışmalarını sürdürüyorlar. Liman işçileri İsrail’e giden gemileri yüklemeyip boykot ederken. Avrupa başkentleri tarihi gösterilere tanık olurken, yardım gemileri Gazze’ye doğru yola çıkıyorken. Bu Dayanışma gösterilerinin gücü ve tabii ki sair nedenler İngiltere, Fransa, Kanada gibi ülkeleri Filistin Devletini tanıyacaklarına dair açıklamalar yapmaya zorluyor. Avrupa kamuoyu büyük ölçüde duyarlı. İsrail halkı barış için direniş örnekleri sergiliyor. Yürüyüşler, gösteriler. İsrailli akademisyenler bir arada imza kampanyaları yapıyor. Gençler askerlik belgelerini yakıyor, hükümet binaları önünde.
Türkiye solu ise izaha muhtaç bir duyarsızlık içerisinde. İsrail saldırganlığının havadan ve karadan son derece yıkıcı olduğu günlerde harlanan dayanışma ateşi büyük ölçüde sönümlenmiş durumda. Gazze soykırımı sol’un gündeminden çıkmış gibi. Daha ötesi sağa terk edilmiş gibi… Sadece gösterilere konu olmaması değil sorun; göründüğü kadarıyla başka amaçlarla düzenlenen demokratik, kitlesel gösterilerin de ne görsellerine ne de söylemine sızabiliyor, artık Gazze. Hüzün verici bir durum. Özelikle, tarihi boyunca enternasyonalist dayanışmacı kimliği ile tanınan sol için. Yeterince yaş almışlarımız hatırlayacaklardır; 70’li yıllara damgasını vuran Amerikan işgaline karşı, Vietnam, Laos, Kamboçya halklarıyla dayanışma duyarlılığını ve gösterilere hakim olan söylemi. Hakeza Afrika halklarıyla. Sol emperyalist saldırganlığı kendisine yapılmış gibi karşılar, etinde kemiğinde hisseder, tepki verirdi. Analizler ‘dünyada durum’ diye başlar ‘ülkede durum’ diye devam ederdi. Olanca naifliği ve gücü ile. Sol kendisini dünya halklarının doğal bir parçası gibi görür, bu temelde bir hareket tarzı belirlerdi. Dünya da olup bitenlere karşı daha ilgisiz bir çizgiye sürüklenmiş olmak, gözlerimizin ve kulaklarımızın daha az dünyayı gözler ve analiz eder olması dikkat çekici değil mi? Sol yayınlarda dış politikaya ilişkin makalelerin az yer işgal ediyor olması tesadüf mü? Demokrasi için yapılan Kitlesel gösterilere küçük bir pankart olarak bile neden sızamıyor Gazze?
ABD emperyalizminin kanatları altında, Arap hükümetlerinin gözlerinin önünde, Avrupa ülkelerinin vurdumduymazlığı altında İsrail saldırganlığı amansızca devam ederken… Binlerce Gazze’li yardım kuyruklarında hunharca kurşunlanıp katledilirken, havadan uçaklarla karadan top atışlarıyla nokta yıkımlara neden olunurken, öldürülen kadın, çocuk yetişkin sayısı katlanarak artarken. Açlıktan ölenlerin-özellikle çocuklar- sayısı 200’ü geçmişken seyrediyoruz. Duyarsızca… Bir zamanlar Afrika’dan hafızalarımıza kazınan açlıktan bir deri, bir kemik insan, çocuk görüntüleriyle yıllar sonra Gazze’de karşılaşıyoruz.
‘Bizim dertlerimiz başımızdan aşkın’ olduğu için mi? ‘Ne dünya eski dünya, ne Filistin eski Filistin olduğu için mi? Hamas orada olduğu için mi? Duvar yıkıldığı için mi? Enternasyonalist dayanışma duygusu neden bu kadar köreldi? Ne oldu? Dünya’nın çok farklı ülkelerinden İspanya iç savaşına, Cumhuriyetçi Hükümete desteğe giden uluslar arası tugaylar ruhundan geçtim; 70’li yıllarda gençleri ülkeden Filistin’e dayanışmaya gönderen o motivasyon, o ruh nasıl buharlaştı? Gazze ve Filistinli’ler bizim meselemiz olmaktan hangi ara çıktı? Arap halklarının, ülkelerinin mesele(!) yapmadığı, sahip çıkmadığı bir Gazze’ye biz hangi güçlü motivasyonla karşı çıkabilir ve ne yapabiliriz gibi bir şey mi?
Soykırımcı Netanyahu hükümeti Gazze’yi işgal etme kararı aldı. Efendisi Trump’la o sahil şeridini dev bir tatil köyü yapacaklarmış. Bu ölçüde bir pervasız saldırganlık ve katliam nadirdir, tarihte. 2 milyona yaklaşan nüfusuyla dar bir sahil şeridine sıkıştırılmış halk artık TEHCİR’le karşı karşıya. İsrail, abd emperyalizminin ileri karakolu bir nükleer güç olarak sadece bölge halklarının değil, bütün dünya halklarının düşmanıdır.
Bu satırları Gazze’li çocukların uçaktan atılan yardım paketlerinden ortalığa saçılan makarna tanelerini kum, toprak ve çer çöpünden ayıklayarak önlerinde topladıkları kazaklarına yerleştirdikleri videoyu duygu yoğunluğu içinde seyrettikten sonra yazdım.
;){kind=link}
Yorumlar (0)